Oekraïense Iryna Siddiq (42) uit Waalwijk vindt afleiding in organisatie van concert

Wat bracht je naar Nederland?

“We hadden nooit gedacht dat Rusland écht Oekraïne zou binnenvallen. Maar op 24 februari van dit jaar werden we om zes uur ’s morgens wakker van de eerste bommen. We woonden in Charkov, dicht bij de Russische grens. Iedereen ging de straat op. Het leek wel of we in een film over het einde van de wereld waren beland. We hoopten dat het gauw over zou zijn. Maar toen steeds meer flats werden gebombardeerd, besloten we te vluchten. Ook ons huis is
inmiddels verwoest.”  

Hoe lang ben je hier?

“Na een autoreis van zeven dagen arriveerden we op 12 maart in Rotterdam. Daar verbleven we drie weken in een hostel. Onze 23-jarige zoon, die in Europa was toen de oorlog uitbrak, woont nog altijd in Rotterdam. Hij verblijft op cruiseschip De Volendam, dat is ingericht als opvanglocatie. Mijn man, onze vier dochters en ik kregen een huis boven een café aan het Raadhuisplein in Waalwijk.”

Hoe ziet jouw leven er nu uit in Nederland?

“In Charkov werkte ik als journalist en later als docent creatief schrijven. Nu publiceer ik regelmatig artikelen voor Oekraïense nieuwssites. Onze jongste dochters gaan hier naar school. De oudste wil een opleiding tot fotograaf gaan volgen. We doen allemaal ons best om Nederlands te leren. Verder ben ik een concert aan het organiseren in De Leest. Mijn man, afkomstig uit Afghanistan en een bekende zanger in Oekraïne, treedt op. Net als andere mensen met muzikaal talent die ons land zijn ontvlucht. Met dat concert, op 16 september, willen we de mensen in Waalwijk bedanken. Het leidt ook af van de situatie in Oekraïne.”

Hoe ziet jouw toekomst eruit? Wat wens je?

“We hebben het hier goed. Het is mooi en rustig hier. Toch is mijn grootste wens om weer in Oekraïne te leven. Maar wanneer dat zal zijn? In het begin kon ik moeilijk omgaan met die onzekerheid. Maar na een gesprek met een psycholoog probeer ik nu met de dag te leven.”