Sporen van weleer

we mogen dit nooit verleren
het is eigenlijk net als fietsen
dat verleer je ook niet zomaar

ik leerde het zelf hier
op het Halve Zolenpad
eerst van lantaarn tot lantaarn
daarna van Waalwijk naar Waspik
het asfalt tekent zich nog altijd af op mijn knie

want dit fietspad laat zijn sporen na
het tekent een route in het landschap
van schoenmakers, leerlooiers, treinwachters 
als je geluk hebt tref je
hier en daar een verdwaalde halve zool

ontdek het vandaag
stap op de fiets
ga in de leer bij grootvaders
verzamel alle huisnijverheden 
en wacht bij de oude spoorwegovergang
op overstekend wild
want hier spot je nog altijd
hardlopers, wielrenners, scooters
aerodynamisch gestroomlijnde blauwe helmen
fluorescerende hesjes of vesten boven snelle schoenen

en als de wind goed staat
hoor je de stem van de leermeester aan kop
het gezoem van een zoevend spakenwerk
een fietsbel, schel alsof de stoomtrein nadert:
‘Passeren, passeren, passeren.’

de tijd strijkt zich uit
ze looit zich als leer
ze plooit zich als leer
om onze Langstraat heen
het geeft ons vorm
in een wereld die steeds verandert
zelfs als je altijd bij je leest blijft