Vrijwilliger Ingrid (68) uit Waspik leert vluchtelingen Nederlands
“Onze lessen geven vluchtelingen zelfvertrouwen”
Wat doe je als vrijwilliger?
“Ik geef les aan vluchtelingen. Vanaf 2016 was ik zes jaar lang docent van een aantal Syriërs. Binnenkort start ik met een nieuwe groep. Ik reageerde destijds op een oproep van ContourdeTwern in een plaatselijke krant. Op een gegeven moment ontstond een vaste groep van vier vrouwen en zes mannen. Samen met collega-vrijwilliger Dicky Oegema gaf ik hen taalles. Ook leerden we hen van alles over Nederland. Zo heb ik bijvoorbeeld uitgelegd dat je hier openlijk tégen de koning mag zijn. Ze vielen bijna van hun stoel.”
Waarom ben je gestopt met lesgeven aan deze groep?
“ContourdeTwern vindt dat ook anderen een kans moeten krijgen. En daar ben ik het wel mee eens.”
Waarom koos je juist dit vrijwilligerswerk?
“Al toen ik 19 was, gaf ik les aan gastarbeiders. Daarna heb ik jaren in het onderwijs gewerkt.Ik vind het belangrijk om nieuwkomers wegwijs te maken in onze maatschappij. Dan weten ze wat er speelt en kunnen ze meedoen. Jaren terug emigreerden mijn opa en oma naar
Californië. Hij was toen al 66 en zij was 55. Maar toch moesten ze de schoolbanken in en dat is maar goed ook. Ze leerden de taal en kregen les over de Amerikaanse maatschappij.
Wat hebben jouw lessen de vluchtelingen gebracht?
“Het heeft hen meer zelfvertrouwen gegeven. De lat ligt hoog bij ons. We stimuleerden deze groep Syriërs bijvoorbeeld om vrijwilligerswerk te gaan doen. Die positieve stimulans waardeerden ze heel erg. Eén man schenkt nu koffie in een verpleeghuis en werkt bij kringloop-
winkel Twiddus. Sommige vrouwen zijn overblijfmoeder op school.”
Wat brengt dit werk je?
“Ik ben trots op wat deze mensen hebben bereikt. We hebben hen bijvoorbeeld geleerd voor hun mening op te komen. Dat is niet gebruikelijk in de Arabische cultuur. De lessen zijn gestopt, maar er is nog steeds contact. We hebben samen gelachen en gehuild. We hebben met elkaar ‘Aan de Amsterdamse grachten’ gezongen. Na de les reed ik vaak met een glimlach op m’n gezicht naar huis.”